Migracije na ovim našim prostorima nisu ništa novo, s tim što su se razlozi menjali u zavosnosti od događaja. Neke su bile izazvane ratnim dešavanjima na ovim prostorima, osvajačkim pohodima, a mnogo iz ekonomiskih razloga, narod je išao trbuhom za kruhom.
Ovo je kompleksna društvena pojava koja uz demografiju i ekonomiju utiče na broj stanovnika nekog područja (odseljavanja, odnosno doseljavanja).
Nakon Drugog svetskog rata, u okviru agrarne kolonizacije (1946–1948), u Vojvodinu se doselio veliki broj stanovnika iz drugih republika SFRJ, dok je snažna industrijalizacija (1948–1961), koncentrisana u manjem broju centara, uzrokovala intenzivno preseljavanje, uglavnom seoskog stanovništva unutar Republike Srbije.
Slićno je bilo i u užičkom kraju, tako je da je broj stanovnika u periodu posle Drugog svetsko rata rastao i Užice do 1961. godine imalo preko 11 hiljada stanovnika.
Takav se trend nastavio i u naredne dve dekade kada je broj stanovnika u gradu na Đetinji i okolini rastao za oko 10 hiljada na svakih deset godina.
Intenzitet unutrašnjih migracija počinje da jenjava iz godine u godinu, ali istovremeno otvara novi kanal prostorne mobilnosti stanovništva na ekonomskoj osnovi, kada se u zemljama Zapadne Evrope pojavila potreba za angažovanjem radne snage iz Južne i Istočne Evrope. To je rezultiralo povećanim odlivom radno sposobnog stanovništva iz našeg kraja, počev od sredine 60-ih godina, pa sve do kraja 80-ih godina prošlog veka. Tako da u zlatno doba osamdesetih broj stanovnika se povećao za oko šest hiljada.
Sa početkom 90-ih, broj ljudi u Užicu je porastao za 1.682 stanovnika. Nema preciznih podataka koliko je Užičana u tom periodu iseljeno iz grada, jer je bio veliki prili iseljenika iz ratom zahvaćenih područja na Balkanu. Najviše ljudi u naš kraj je migriralo iz Bosne i Hrecegovine, zbog blizine ove zemlje ovom području.
Nakon demokratskih promena u Srbiji i viznom liberalizacijom, veliki broj naših sugrađana je otišao da živi u inostranstvo, najveći talas se osetio početkom 2000-ih, kada je Užice u samo jednoj godini napustilo blizu hiljadu ljudi. Za deset prvih godina Novog milenijuma naš grad je imao manje oko šest hiljada stanovnika (prema popisu iz 2001. Užice broji 83.962, a 2011. godine 78.040 stanovnika).
Usled nestabilne političke i ekonomske situacije, karakterističan je novi talas paralelnog odseljavanja stanovništva u inostranstvo, kao i napuštanja nerazvijenih područja i koncentracija stanovništva u nekoliko većih gradskih centara unutar Republike Srbije.
U narednom periodu na području grada evedintan je sve manji broj sutohtonog stanovništva, a sve veći broj doseljenika. Iako u poslednjim godinama ima ljudi koji su doselili iz manjih sredina, najvećim delom iz ekonomskih razloga, ipak je veći broj onoh koji se iseljavaju iz Užica.
| 2015. | 2016. | 2017. | 2018. | 2019. | 2020. | 2021. | 2022. | |
| Doseljeno | 785 | 799 | 774 | / | 815 | 692 | 861 | 1313 |
| Odseljeno | 1159 | 1175 | 1127 | / | 1153 | 1000 | 1169 | 1664 |
| -374 | -376 | -353 | / | -338 | -308 | -308 | -351 |
Iz prethodne tabele vidimo da se trend migracije stanovništva nastavio i to negativno po Grad Užice, jer je u proseku godišnje preko 300 stanovnika manje. Iako se u poslednjih deset godina doselilo dosta onih iz manjih sredina, ipak je više onog autohtonog stanovinšta koje napustilo grad.
Najviše je onih mlađih od 19 do 35 godina, koju su otišli na školovanje u druga mesta, gde su se i zaposlili. Pojedini zbog potražnje ekonomski isplativijeg života i boljeg standarda, ne samo otišli u veći grad, nego i napustili zemlju, u neku od država Evropske unije pretežno.
Užice prema poslednjem popisu ima 70.172 stanovnika, što je u poslednjih dvadesetak godina 14 hiljada ljudi manje.
Projekat portala Infoera „Moj grag – moje mesto za život“, podržan je sredstvima Grada Užica
