-Imajući u vidu značajna životna dela Milice i Živka Topalovića posvećena otadžbini bilo bi važno da ne budu zaboravljeni u kolektivnom sećanju – istakla je Marina Kurćubić Glamočak
U okviru programa „Užice – prestonica kulture Srbije 2024. godine“, a iz ciklusa „Iz kulturne riznice grada“ koji je posvećen znamenitim Užičanima zahvaljujući kojima je Užice postalo prepoznatljivo ne samo u Srbiji, već i u svetu, sinoć je u Narodnoj biblioteci o dr Živku Topaloviću (1886 -1972) govorila Užičanka Marina Kurćubić Glamočak, doktor sociologije, viši naučni saradnik na više instituta i istraživačkih centara u Francuskoj gde decenijama živi.
Živko Topalović je, prema rečima Dušice Murić, direktorke užičke Narodne biblioteke, „gotovo zaboravljeni užički intelektualac širokog obrazovanja“ i „dramatičnog životnog iskustva“, dok je Marina Kurćubić Glamočak istakla da je „dr Živko Topalović retka politička gromada koju je iznedrila Srbija“. Ona je podsetila na reči Marka Milunovića koje je svojevremeno napisao, da „srpska i jugoslovenska politička istorija nije ni približno imala anekoga ko bi se u mudrosti i internacionalnim vezama mogao da uporedi, a kamoli da meri sa Živkom Topalovićem“. Poznavao je uticajne i poznate teoretičare i političke ličnosti u Jugoslaviji, Evropi i svetu, posebno, socijaldemokrate koji su obeležili početak i sredinu 20. veka.
Živko Topalović rođen je u Užicu, završio je Užičku gimnaziju, diplomirao na Pravnom fakultetu u Beogradu 1908. godine, a usavršavao se u Parizu i Berlinu, gde je stekao zvanje doktora krivičnog prava. U političkom delovanju, Topalović se istakao kao pristalica socijaldemokratskih ideja čiji je začetnik u Srbiji Svetozar Marković. Bio je bliski saradnik, naslednik i sledbenik Dimitrija Tucovića. Učestvovao je u oba balkanska i u Prvom svetskom ratu, po povratku sa fronta 1918. godine, aktivno radi na stvaranju nove države, ali se posvetio i organizovanju radničkih sindikata i radničkih komora u cilju poboljšanja položaja radničke klase. Bio je učesnik na osnivanju Komunističke partije Jugoslavije i izabran je u centralno partijsko veće, ali je iz članstva istupio kada se, na Vukovarskom kongresu 1920. godine, KPJ priklonila Kominterni.
Prema rečima Marine Glamoček, Topalović se usprotivio lenjinističkoj koncepciji o revoluciji i izgradnji socijalizma smatrajući da nema socijalizma bez demokratije.
-Priklanjanje PKJ Kominterni dovelo je do definitivnog razlaza sa dotadašnjim partijskim i sindikalnim istomišljenicima. Zbog toga ga je KPJ do smrti proganjala, bežao je od osvete svojih protivnika do poslednjeg dana čuvajući ideale o demokratskoj Jugoslaviji, konfederalnom Balkanu i ujedinjenoj Evropi – navela je Marina Kurćubić Glamočak.
Kao vođa Socijalisitčke partije Jugoslavije, bio je predstavnik slobodnog sindikalnog pokreta pri Međunarodnoj federaciji u Ženevi, a između 1929. i 1941. godine, glavni urednik „Radničkih novina“. Za vreme Drugog svetskog rata 1943. godine odlazi na Ravnu goru gde dobija najviši politički položaj u pokretu Draže Mihajlovića. Odigrao je značajnu ulogu na Svetosavskom kongresu, januara 1944. u selu Ba, gde je bio jedan od kreatora Baške rezolucije. Izabran je za predsednika novoobrazovane Jugoslovnske demokratske narodne zajednice i člana četničkog Centralnog nacionalnog komiteta. Odbija da uđe u privredmenu Vladu DFJ po sporazumu Tito-Šubašić. Po uništenju četnika u Jugoslaviji, Topalović je uhapšen i proteran u Francusku. Na sudskom procesu Draži Mihajloviću osuđen je na 20 godina zatvora. Nikada se nije vratio u Jugoslaviju. U emigraciji nastavlja borbu protiv komunističke diktature i 1948. u Parizu osniva Međunarodni socijalistički biro. Piše kritičke članke o radničkom pokretu i prilikama u komunističkoj Jugoslaviji, bavi se ekonomskim i političkim pitanjima tadašnje Evrope, glavni je urednik nekoliko časopisa. Početkom sedamdesetih dolazi u Beč gde ostaje do smrti.
Dr Živko Topalović napisao je 25 knjiga, veliki broj članaka i rasprava. Govorio je i pisao na pet jezika. Bio je dobrotvor i zadužbinar. On i njegova supruga su testamentom kuću i imanje u Užicu ostavili Užičkoj gimnaziji, ali ovaj deo testamenta nikada nije sproveden zbog nerešenih imovinsko-pravnih odnosa.
Marina Glamočak smatra da je dr Živko Topalović jedan od najistaknutijih srpskih levičara 20. veka, a za mnoge Užičane još uvek nepoznat i svojevrsna je žrtva istorije. Tek kada se počelo pisati o zaostavštini koju su Topalovići ostavili Užičkoj gimnaziji mnogi su prvi put čuli za njega čija se rodna kuća nalazi u Zlatiborskoj ulici br. 4 i na kojoj nema obeležja. Od pre nekoliko godina jedna ulica u Užicu nosi njegovo ime.
-Imajući u vidu značajna životna dela Milice i Živka Topalovića posvećena otadžbini bilo bi važno da ne budu zaboravljeni u kolektivnom sećanju – istakla je Marina Glamočak navodeći da je pokušaj osvetljenja političke ličnosti Živka Topalovića, istovremeno i poziv da se progovori i o njegovoj političkoj zaostavštini, da se poradi na njegovoj političkoj i sudskoj rehabilitaciji i da se posmrtni ostaci bračnog para Topalović prenesu sa pariskog groblja u zemlju.
