Na inicijativu užičkog Odbora potomaka ratnika „Major Kosta Todorović“ meštani Ljubanja postavili su na ovdašnju školu spomen – ploču žrtvama rata 1941-1945. sa imenima trinaest simpatizera i pripadnika Jugoslovenske kraljevske vojske (JKV) u otadžbini. Spomen-ploča je otkrivena u nedelju i služen pomen uz sasluženje sveštenstva užičke crkve.
Član Odbora iz Ljubanja Danilo Stanojević podseća da je spomen-ploča na školi borcima NOB-a postavljena 1951. godine, a ratnicima od 1912-1918. 1999. godine i da je ideja bila da na ploči budu upisana i imena vojnika Jugoslovenske vojske koji su poginuli u Aprilskom ratu i vojnika Jugoslovenske vojske u otadžbini.
– Od trinaest upisanih žrtava devet je poginulo od Nemaca, a dvojica od partizana. U ratu koji nam je nametnut od Nemaca svi poginuli su žrtve rata, jedni u jednoj, drugi u drugoj koloni i svi su pali za slobodu shodno svojim ubeđenjima, jedni su branili kralja, a drugi borili za partizanski pokret. Svi su oni žrtve rata – navodi Stanojević.
Posle održanog pomena arhijerejski namesnik protojerej Miloš Bosić uputio je prisutnima reči dobrodošlice „na mesto izmirenja srpskog naroda i mesto pomena svih koji su u Velikom ratu položili živote za otadžbinu Srbiju kao i u Drugom svetskom ratu, iako nekad na različitim stranama“. Predsednica Gradskog odbora potomaka ratnika „Major Kosta Todorović“ Vesna Lučić rekla je da je 20. vek srpskom narodu kao ni jednom u Evropi doneo „velike muke i veliku tugu počev od 1902. godine i pogroma Srba u Zagrebu“, dok smo u „Prvom svetskom ratu bili jedini narod koji je izgubio dva puta više civila od vojnika ili trećinu stanovništva“. U obraćanju je istakla da su „posebna pouka Drugi svetski rat i njegove posledice počev od stravičnog zločina nad Srbima u NDH i likvidiranja sto Srba za jednog Nemca…“
– Svetosavski duh Srba je nalagao da se borimo i stradamo za slobodu i pravdu. To su činili i naši preci u oba oslobodilačka pokreta. U konačnom ova spomen-ploča svedoči da smo najviše stradali zato što smo Srbi – rekla je Lučić uz reči da je Udruženje potomaka „Major Kosta Todorović“ ponosno što je spomen-ploča dopunjena imenima stradalih i da se „nada da će shodno ovom primeru i na Kadinjači podići krst, jer su kao kršteni stradali i da ćemo na drugim spomen mestima upisati sve nastradale Srbe i tako nas poučiti da treba da oprostimo i ujedinimo se“.
Otkrivanju spomen-ploče, pomenu i polaganju venaca u dvorištu škole u Ljubanjama prisustvovali su potomci i rodbina žrtava čija su imena bila nepravedno zaboravljena. U ime lokalne samouprave skupu je prisustvovao Dragoljub Stojadinović, član Gradskog veća za društvene delatnosti.
– Oni su svojim mučeničkim stradanjem za svoj rod, slobodu i veru kupili sebi ulaznice za carstvo Božije. Ove ploče na kojima su imena žrtava i ovo sećanje na njih je za nas potomke i zemljake mnogo je važnije – rekao je dr Rade Tešović čiji je deda, drežnički sveštenik jedna od žrtava. Zatim je pročitao imena svih stradalnika čiji tragičan kraj beleži zavičajna istorija.
Rade Tešović, sveštenik Srpske pravoslavne crkve, rodom iz Ljubanja sa službom u Drežniku zbog svojih antikomunističkih stavova, privržen tradiciji progonjen, sadistički mučen i ubijen od komunističkih vlasti u Krvavcima 1945. godine. Gvozden Đurić, poginuo u Aprilskom ratu braneći otadžbinu. Milivoje Marković, žandarmerijski podnarednik JKV u otadžbini, poginuo u Bosni 1945. godine. Milovan Negovanović, pripadnik JKV u otadžbini, streljan od strane četnika na Jablanici na Zlatiboru 1944. godine. Budimir Prljević, rezervni narednik, pripadnik Koraćević četnika, streljan na Banjici, decembra 1942. godine. Velimir Prljević, pripadnik JKV u otadžbini, ubijen 1946. godine. Dragomir Prljević, pripadnik Koraćević četnika streljan na Banjici decembra 1942. godine. Momčilo Prljević, pripadnik JKV u otadžbini, streljan od strane partizana na Vardi 1944. godine. Nikola Prljević, pripadnik JKV u otadžbini, umro u logoru u Nemačkoj 1941. godine. Milivoje Prljević, pripadnik JKV u otadžbini streljan u logoru na Banjici 1943. godine. Milomir Tešović, ranjen u Aprilskom ratu 1941. i od posledica ranjavanja umro u Kosovskoj Mitrovici. Dragan Ćitić, ubijen od strane Nemaca u Ljubanjama 1944. godine.Stevan Ćitić, zarobljen u Aprilskom ratu i ubijen u Nemačkoj 1941. godine.
