Danas, 27. januara, Srpska pravoslavna crkva i vernici širom sveta slave Svetog Savu, prosvetitelja, prvog srpskog arhiepiskopa i tvorca zakonodavstva. Sveti Sava je ključna figura u srpskoj istoriji, koja je uticala na crkvu, kulturu, obrazovanje i državnost. Njegovo ustoličenje 1219. godine kao arhiepiskopa utemeljilo je autokefalnu Srpsku crkvu, a njegov rad na polju književnosti i prosvete oblikovao je temelje srpske srednjovekovne kulture.
Rođen kao Rastko Nemanjić 1169. godine, Sveti Sava je odlučio da se zamonaši vrlo mlad. Vratio se u Srbiju 1208. godine kako bi pomirio braću, a 1219. godine postao arhiepiskop. Njegovo najvažnije delo uključuje „Žitije Svetog Simeona“ i „Zakonopravilo“, a njegova diplomatska misija u Nikeji obezbedila je samostalnost Srpske crkve.
Po njegovoj smrti u Trnovu 1237. godine, mošti Svetog Save prenete su u Srbiju, a spaljivanje njegovih moštiju 1594. godine nije uništilo njegov kult. Tokom 19. veka, Sveti Sava je postao simbol srpske nacije i 1823. godine proslavljen kao školska slava.
Narodni običaji na Savindan
Na Svetog Savu mnogi poštuju običaje i verovanja. Post na ovaj dan nije obavezan, osim ako ne pada u sredu ili petak. Veruje se da Sveti Sava smiruje oluje i donosi sreću. Na Savindan se ne nose crvene boje niti se oštre noževi, jer se smatra da to može privući nesreću. Takođe, deca na ovaj dan treba da nauče nešto novo kako bi im godina bila uspešna.
Savindan je dan kada se čuva sećanje na Svetog Savu i njegov značaj u istoriji, obrazovanju, kulturi i tradiciji Srbije.
