Japanski dvornik je invazivni korov koji je veoma težak za suzbijanje i koji se u našoj zemlji nekontrolisano širi. U svetu je poznat i kao američki ili meksički bambus, zbog oblika stabljike čiji članci podsećaju na pravi bambus.
Iz svog prirodnog staništa u istočnoj Aziji, krajem 19. veka unesen je u Severnu Ameriku i Evropu (1825. godine) radi sprečavanja erozije i u hortikulturne svrhe. Koristio se kao ukrasna biljka, a i danas se može pronaći kultivar sa belo prošaranim listovima.
Kod nas se ova biljka značajno proširila poslednjih godina. Najčešće se sreće pored puteva, na smetlištima i uz reke. Koliko su snažni rizomi ove biljke pokazuje podatak da mogu potpuno da unište beton, asfalt, spomenike, betonske ograde, brane i nasipe. Opasnost od ove biljke je izuzetna – kada se pojavi u blizini kuće ili drugog objekta, rizomi vrlo brzo mogu ugroziti temelje. Rizom se može pružati do sedam metara u širinu i tri metra u dubinu zemlje.
Višegodišnja je biljna vrsta koja razvija jednogodišnje stabljike. Iz rizoma, koji prezime, svake godine izrastaju nove biljke. Stabljika može dostići visinu od jednog do tri metra. Listovi su veliki i ovalni, dugi do 10 centimetara i široki oko 10 centimetara, sa šiljastim vrhom. Tokom septembra biljka intenzivno cveta beličastim cvetićima sakupljenim u metlice.
Japanski dvornik se veoma teško suzbija, čak i upotrebom najjačih herbicida. Vrsta je izuzetno otporna na sve oblike uništavanja, pa je pri suzbijanju potrebno mnogo upornosti. Redovno košenje, čupanje i paljenje predstavljaju osnovne mere koje se primenjuju, ali i najmanji deo rizoma može dati novu biljku. Imajući u vidu težinu suzbijanja, ovu biljku treba prepoznati kao ozbiljan problem i preduzeti sve mere da se ne širi nekontrolisano, već da se suzbija na postojećim lokacijama.
Zorica Lazić, savetodavac iz oblasti zaštite bilja
