Danas je Đurđic, jedna od najčešćih slava srpskih porodica. Po hrišćanskom učenju, Sveti Georgije prvi je u redu svetih ratnika sa štitom i krstastim mačem.
Sveti Georgije pogubljen je 303. godine, zato što je, kao Hristov vojnik, odbio poslušnost caru Dioklecijanu, velikom progonitelju hrišćana, izjavivši da se ne plaši da umre za svoju veru.
Svetac je veoma poštovan u našem narodu. Slavi se dva puta godišnje – 16. novembra po novom kalendaru, kao Đurđic, praznik prenosa moštiju svetitelja u Palestinu i polaganja u velelepni, njemu posvećeni, hram, i 6. maja kao Đurđevdan, dan smrti Svetog Georgija, velikomučenika i borca za hrišćanstvo.
Đurđic je slava ili preslava mnogih srpskih mesta i porodica.
Označava početak Vučjih dana ili Mratinaca, dana do Mratindana, 24. novembra.
Prema narodnom verovanju zima dolazi sa Đurđicem, a odlazi sa Đurđevdanom.
